Von: Aleksandra Proscewicz
Gesendet: 14.04.2010 21:41:16
Betreff: Pamieć
Straszna tragedia – trudno mi normalnie funkcjonować.
Wśród nich byli przecież nam znani i wyjątkowa osoba – senator Janina Fetlińska
Cześć ich pamięci. Niech Bóg im będzie łaskaw.
Aleksandra Proscewicz
Droga Pani Liliano,
chciałem dzisiaj do Pani zadzwonić, ale przykuty byłem do kanapy, do fotela i do telewizora.
Nasz kraj, nasza Ojczyzna zdawały dzisiaj kolejny egzamin.
Wprawdzie znowu zajmowały się one powszechnym smutkiem z powodu tragedii i śmierci złożonej na narodowym ołtarzu, ale właśnie w jakości manifestowania tej rozpaczy pokazały siłę naszego, jako Państwa istnienia.
Lata rozbiorów, lata wojen i cierpienia pokoleń naszych rodzin w przeszłości, złożone zostały na Wawelu w sarkofagu ku pamięci tamtych lat.
Lata te warte są tego miejsca, tak jak wart jest tego, by tam spoczywać każdy z lokatorów tych uświęconych tradycją narodową pomieszczeń.
Żałuję, że dzisiaj ze mną przed telewizorem nie mogli już usiąść na kanapie moi najbliżsi, moja ukochana Mama. Nie należała do konspiracji ale mimo to opowiadała mi o swoich nadziejach i przeżyciach z Powstania Warszawskiego.
Mój kochany Ojciec, oficer kawalerii, …też nie był bohaterem, bo rozbrojony przez Rosjan we wrześniu 1939, …po prostu tylko przeżył.
Przeżył z nadzieją na kontynuację. Zmarł trzydzieści trzy lata później. Rozgoryczony.
A moi dziadkowie i pradziadkowie Ci ostatni nie znali jeszcze telewizora ale wędrowali za Polską, tak jak Ci, którzy ze świecami i kwiatami w ręku od tygodnia przesuwali się na naszych oczach przez Warszawę, przez Kraków, przez Polskę.
Ruchem tym kierowała chyba ta sama ręka, która przykuła mnie do kanapy dzisiaj, do fotela i do telewizora, i tak dzień w dzień od dziesiątego kwietnia tego roku.
Kiedyś była to świadomość szacunku dla Ojczyzny. Teraz to przypuszczalnie jest nie tylko podświadomość szacunku dla tych, którzy spełnienia swoich nadziei nie doczekali, ale coś więcej.
Nie jestem pewien, czy można to nazwać „nie w pełni uświadomioną wdzięcznością?”. Od dwudziestu lat kraj nasz znowu łapie w żagle tzw. wiatr wolności. Dostęp do tego meteorologicznego przywileju nie ogranicza jednak niebezpieczeństw.
Polska od tygodnia, ale i w dniu dzisiejszym pokazuje światu na nowo, nie tylko że przetrwała, ale że zachowała swoją wspaniałą tradycję i kulturę, jest w stanie sprostać emocjonalnie i logistycznie najtrudniejszym zadaniom w najtrudniejszej chwili, jakiej nie przeżyły do tej pory żadne z innych organizacji państwowych.
Jestem przepełniony szczęściem, tzn. jestem dumny, …zostawmy te mocne słowa,
…po prostu jest mi dobrze być Polakiem, nawet w tak smutnej okoliczności
Przesyłam Pani fotkę z tulipanem.
Jeśli wybierze się Pani wcześniej niż ja będę mógł na Wawel, to proszę ode mnie kilka, kilka tulipanów …w bieli i w czerwieni…
18.04.2010
Dr Andrzej Wożniak
Von: Hubert Luszczynski Gesendet: 11.04.2010 18:17:26
An: „’Liliana Barejko-Knops’
Betreff: Die Tragödie von Smolensk – eine Kondolenz
Sehr geehrte Damen und Herren,
liebe Kolleginnen und Kollegen,
in diesen Stunden trauern wir von ganzem Herzen mit Ihnen um den polnischen Präsidenten Lech Kaczyński, seine Frau Maria Kaczyńska, die vielen Regierungsmitglieder und um alle, die bei der schrecklichen Flugzeugkatastrophe vom Smolensk ums Leben gekommen sind. Sie alle waren auf dem Weg zu einem bedeutsamen Ereignis: Das feierliche Gedenken der Opfer von Katyn zusammen mit den Repräsentanten des Russland. In diesen Stunden denken wir an die Angehörigen der Opfer und an alle, die nun die Geschicke Polens in Händen haben.
In besonderer Verbundenheit grüße ich Sie sehr herzlich
Hubert Luszczynski
Koordinator für interregionale
Zusammenarbeit mit den
MOE-Staaten bei der
Aufsichts- und Dienstleistungsdirektion Koblenz
Jagoda Köditz Ministerium für Schule und Weiterbildung
Von: „Koeditz, Jagoda”
Gesendet: 12.04.2010 14:35:07
An: Liliana Barejko-Knops
Betreff: Grausames Schicksal
Liebe Liliana,
als ich über den Absturz des Flugzeugs mit der polnischen Delegation gehört habe, war ich sprachlos und entsetzt und habe sofort an Dich gedacht. Was für eine Tragödie, auf was für einem Ort!
Ich fühle mit Dir und hoffe, dass sich dein Land von dieser schweren Tragödie rasch erholt.
Herzlicher Gruß,
Jagoda Köditz
Ministerium für Schule und Weiterbildung
Ulla Ohlms Ministerium für Schule und Weiterbildung
Von: „Ohlms, Ulla”
Gesendet: 13.04.2010 09:19:49
An: Liliana Barejko-Knops
Betreff: AW: 10-04-2010
Liebe Frau Barejko,
die schreckliche Katastrophe, die das polnische Volk erlebt hat und noch durchlebt, hat uns alle sehr erschüttert.
Was für ein Unglück von unvorstellbarem Ausmaß!
Ich darf Ihnen mein aufrichtiges Mitgefühl versichern, weiß ich doch, wie sehr Sie sich Ihrem Volk verbunden fühlen und wie sehr Sie mitleiden.
Mit traurigen Grüßen
Ihre
Ulla Ohlms
Ministerium für Schule und Weiterbildung
GUZIKI
Tylko guziki nieugięte
przetrwały śmierć świadkowie zbrodni
z głębin wychodzą na powierzchnię
jedyny pomnik na ich grobie
są aby świadczyć Bóg policzy
i ulituje się nad nimi
lecz jak zmartwychwstać mają ciałem
kiedy są lepką cząstką ziemi
przeleciał ptak przepływa obłok
upada liść kiełkuje ślaz
i cisza jest na wysokościach
i dymi mgłą smoleński las
tylko guziki nieugięte
potężny głos zamilkłych chórów
tylko guziki nieugięte
guziki z płaszczy i mundurów
Pamięci kapitana Edwarda Herberta
Tuwim Julian
Pogrzeb prezydenta Narutowicza
Krzyż mieliście na piersi, a brauning w kieszeni.
Z Bogiem byli w sojuszu, a z mordercą w pakcie,
Wy, w chichocie zastygli, bladzi, przestraszeni,
Chodźcie, głupcy, do okien – i patrzcie! i patrzcie!
Z Belwederu na Zamek, tętnicą Warszawy,
Alejami, Nowym Światem, Krakowskiem Przedmieściem,
Idzie kondukt żałobny, krepowy i krwawy:
Drugi raz Pan Prezydent jest dzisiaj na mieście.
Zimny, sztywny, zakryty chorągwią i kirem,
Jedzie Prezydent Martwy a wielki stokrotnie.
Nie odwracając oczu! Stać i patrzeć, zbiry!
Tak! Za karki was trzeba trzymać przy tym oknie!
Przez serce swe na wylot pogrzebem przeszyta,
Jak Jego pierś kulami, niech widzi stolica
Twarze wasze, zbrodniarze – i niech was przywita
Strasznym krzykiem milczenia żałobna ulica.
Von: Hubert Luszczynski Gesendet: 11.04.2010 18:17:26
An: „’Liliana Barejko-Knops’
Betreff: Die Tragödie von Smolensk – eine Kondolenz
Sehr geehrte Damen und Herren,
liebe Kolleginnen und Kollegen,
in diesen Stunden trauern wir von ganzem Herzen mit Ihnen um den polnischen Präsidenten Lech Kaczy?ski, seine Frau Maria Kaczy?ska, die vielen Regierungsmitglieder und um alle, die bei der schrecklichen Flugzeugkatastrophe vom Smole?sk ums Leben gekommen sind. Sie alle waren auf dem Weg zu einem bedeutsamen Ereignis: Das feierliche Gedenken der Opfer von Katyn zusammen mit den Repräsentanten des Russland. In diesen Stunden denken wir an die Angehörigen der Opfer und an alle, die nun die Geschicke Polens in Händen haben.
In besonderer Verbundenheit grüße ich Sie sehr herzlich
Hubert Luszczynski
Koordinator für interregionale
Zusammenarbeit mit den
MOE-Staaten bei der
Aufsichts- und Dienstleistungsdirektion Koblenz
Von: [email protected] [mailto:[email protected]]
Gesendet: Sonntag, 11. April 2010 21:51
Betreff:
Liebe Liliana,
in tiefer Betroffenheit habe ich von der Tragödie, die dein Volk nun betrifft, erfahren.
Ich möchte dir hiermit meine aufrichtige Anteilnahme übermitteln.
Mitfühlende Grüße
Safet Bavcic
Lehrer für die bosnische Sprache
